"Annem ve Babam"

Yaklaşık sekiz aydır bir başka yaşıyorum. sabahlara başka uyanıp, başka dalıyorum uykulara.. Eksiğim o zamandan bu yana, içim rahat ama özlem dolu.. Kimi zaman isyan ediyor kimi zaman şükrediyorum olanlara.. Onlar orda, ben burda.. 

Alışılmaz yahu kabul etmiyorum bunu.. Alışılsaydı eğer böyle olur muydu? 

Kahvaltı masasında henüz ayılmamışken ikimiz de, onların taklitlerine başlayıp gülme krizlerine girer miydik alışsak? Gün aşırı seslerine özlemle sarılır mıydık telefonlara.. ne alsak, ne yapsak katar mıydık onları da içine bir ucundan.. onlarla da yapalım diye listeler tutar mıydık... yalnızca bir gece uğruna yirmi beş saat yol çeker miydik... cep telefonunun şimdiye kadar hiç önemsemedğim özelliği hoparlörü kullanır mıydık... en zor anlarda acı onlar yok diye katlanır mıydı ikiye.. her şeyi bırakmak, sadece koşup sarılmak gelir miydi içimizden... 

Hiç ayrılmamıştım da zaten..

Şimdi vuslat zamanı işte.. Bu cumartesi evimizin kral ve kraliçesi dönüyorlar:)

Annem ve Babam..

"o güne çok var mı? elbiselerimi hazırladım ben.. temizlik de yapmak lazım.. geçen de yapmıştım çok güzel olmuştu hani o tatlıdan yapayım mı:? çok özledim ben be, kalbim çok hızlı çarpıyor heyecandan.. onlar gelene kadar kaç kez daha yatcaz kalkcaz abiii?"