4 Aralık 2010 Cumartesi

Şimdi Ben!

Oysa ben…
Şimdi ben..
Yıllardan sonra yollardan sonra
Yine yan yanayız onunla
Hem de hiç ayrılmamacasına
Öyle tanıdık bir ses ki
Elleri hiç bırakmamış ellerimi sanki
Hep buradaydı adeta
Her anımda yanımda
Şimdi düşler gerçek olmakta

İyi tanır o beni
Konuşmasam da duyar söylediklerimi
Kokum mu değişmiş, bu saçlar yeni mi
O söyledi, biliyor işte:
“yıllar geçti an değil,
ama vermemişsin son anda aldığın nefesini!”

Bilir o beni
Susmalarımı dinler benim
Coşkuma katılır, hüznümü yüklenir
Kıyamaz ki
Elimden alır
Elinde taşır



4 yorum:

  1. Nekadar tanıdıktı.. Boğazımdan aşağı acı bir tat indi.. Senin yüzünü hayal ettim daldığım halının motiflerin de.. Seni gördüm.. Acını emdi kalbim.. Mutluluk aradı dizelerin de.. Gülümsettin yüzümü.. Ellerine, kalemine, parmaklarına sağlık Dost Kalemim.. İyi ki varsın..

    YanıtlaSil
  2. ne güzel bir yorum..
    beni görmene çok sevindim, ne mutlu bana. kalemim akıp gittikçe sayfalarımda, hep tutunacaksın kelimelerime dost kalem, çünkü seni tanıyor benim cümlelerim, kimseye göstermediklerini sana gösteriyor kelimelerim...
    çok teşekkür ederimm..

    YanıtlaSil
  3. Gamze'ciğim duygular ancak bu kadar güzel ifade edilebilir, harikasın canım...:)

    YanıtlaSil
  4. çok teşekkür ederim teyzecim, duygular dile gelirse kelimelere bürünür, salt duygu kendini gizleyemez..
    tekrar teşekkürler:)

    YanıtlaSil